VERITÁTE s.f. (Liv.) Adevăr, realitate. [Cf. fr. vérité, lat. veritas]. substantiv femininveritate
veritáte (rar) s. f., g.-d. art. veritắții; pl. veritắți substantiv femininveritate
*veritáte f. (lat. véritas, -átis). Rar. Adevăr. substantiv femininveritate
veritate f. 1. adevăr, lucru adevărat; 2. principiu sigur, axiomă: verități matematice. substantiv femininveritate
VERITÁTE, verități, s. f. (Rar) Realitate, adevăr. – Din fr. vérité, lat. veritas, -atis. substantiv femininveritate
veritate substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | veritate | veritatea |
plural | verități | veritățile | |
genitiv-dativ | singular | verități | verității |
plural | verități | verităților |