1) ușór (est) și ușcĭór (vest) m. (lat. ostiolum, pop. *ustiólum, dim. d. ostium, ustium, ușă; it. usciuolo, pv. ussol, pg. ixó). Laturile verticale ale cadruluĭ ușiĭ orĭ ferestreĭ: stătea rezemat de ușor. V. prag și toc 1. substantiv masculinușor
UȘCIÓR s. m. v. ușor1. substantiv masculinușcior
uscior m. stâlp de care e prinsă ușa: cu sgomot sare poarta din vechii ei usciori EM. [Lat. OSTIOLUM]. substantiv masculinuscior
USCIÓR s. m. v. ușor1. substantiv masculinuscior
ușcior | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | ușcior | ușciorul |
plural | ușciori | ușciorii | |
genitiv-dativ | singular | ușcior | ușciorului |
plural | ușciori | ușciorilor |