tunsúră (tunsoare) (rar) s. f., g.-d. art. tunsúrii; pl. tunsúri substantiv feminintunsură
TUNSÚRĂ, tunsuri, s. f. (Rar) Tunsoare. – Din lat. tonsura (după tuns2). substantiv feminintunsură
tunsură | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | tunsură | tunsura |
plural | tunsuri | tunsurile | |
genitiv-dativ | singular | tunsuri | tunsurii |
plural | tunsuri | tunsurilor |