TERIGÉN, -Ă adj. 1. (Liv.) Născut, apărut din pământ. 2. (Despre depozite marine) Format din materiale aduse de pe uscat. [< fr. terrigène]. adjectivterigen
TERIGÉN, -Ă adj. 1. născut, apărut din pământ. 2. (despre depozite marine) din materiale aduse de pe uscat. (< fr. terrigène) adjectivterigen
terigén adj. m., pl. terigéni; f. terigénă, pl. terigéne adjectivterigen
TERIGÉN, -Ă, terigeni, -e, adj. (Despre unele depozite marine) Care s-a format din materiale aduse de fluvii de pe uscat. – Din fr. terrigene. adjectivterigen
terigen adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | terigen | terigenul | terigenă | terigena |
plural | terigeni | terigenii | terigene | terigenele | |
genitiv-dativ | singular | terigen | terigenului | terigene | terigenei |
plural | terigeni | terigenilor | terigene | terigenelor |