TAUMATURGÍE s.f. (Liv.) Pretinsă putere de a face minuni. [Pron. ta-u-, gen. -iei. / cf. fr. thaumaturgie, gr. thaumatourgia]. substantiv feminintaumaturgie
TAUMATURGÍE s. f. pretinsă putere de a face minuni; magie. (< fr. thaumaturgie) substantiv feminintaumaturgie
taumaturgíe (tau-) s. f., art. taumaturgía, g.-d. taumaturgíi, art. taumaturgíei substantiv feminintaumaturgie
TAUMATURGÍE s. f. Putere de a face minuni; magie. – Din fr. thaumaturgie. substantiv feminintaumaturgie
taumaturgie substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | taumaturgie | taumaturgia |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | taumaturgii | taumaturgiei |
plural | — | — |