SUPRARĂCÍRE, suprarăciri, s. f. (Fiz.) Subrăcire. – Supra- + răcire. substantiv femininsuprarăcire
suprarăcire | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | suprarăcire | suprarăcirea |
plural | suprarăciri | suprarăcirile | |
genitiv-dativ | singular | suprarăciri | suprarăcirii |
plural | suprarăciri | suprarăcirilor |