SUBIACÉNT, -Ă adj. Care este plasat imediat dedesubt. [Pron. -ia-. / < fr. subjacent, cf. lat. iacens – care este întins]. adjectivsubiacent
SUBIACÉNT, -Ă adj. imediat dedesubt. (< fr. subjacent, lat. subiacens) adjectivsubiacent
!subiacént (-bi-a-) adj. m., pl. subiacénți; f. subiacéntă, pl. subiacénte adjectivsubiacent
SUBIACÉNT, -Ă, subiacenți, -te, adj. Care este plasat dedesubt. [Pr.: -bi-a-] – Din fr. subjacent, lat. subjacens, -entis. adjectivsubiacent
SUBIACÉNT, -Ă, subiacenți, -te, adj. Care este plasat dedesubt. [Pr.: -bi-a-] – Din fr. subjacent, lat. subjacens, -entis. adjectivsubiacent
subiacent adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | subiacent | subiacentul | subiacentă | subiacenta |
plural | subiacenți | subiacenții | subiacente | subiacentele | |
genitiv-dativ | singular | subiacent | subiacentului | subiacente | subiacentei |
plural | subiacenți | subiacenților | subiacente | subiacentelor |