SUBASMÉNT, subasmente, s. n. (Arh.) Partea inferioară a unei construcții pe care se sprijină (aparent) toată clădirea; soclu. – Din fr. soubassement. substantiv neutrusubasment
SUBASMÉNT s.n. (Arhit.) Parter care formează un fel de soclu în raport cu fațada. [< fr. soubassement]. substantiv neutrusubasment
SUBASMÉNT s. n. 1. parte inferioară a unei construcții care formează fundația. 2. bază, fundament; soclu. (< fr. soubassement) substantiv neutrusubasment
SUBASMÉNT, subasmente, s. n. (Arh.) Partea inferioară a unei construcții pe care se sprijină (aparent) toată clădirea; soclu. – Din fr. soubassement. substantiv neutrusubasment
subasment substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | subasment | subasmentul |
plural | subasmente | subasmentele | |
genitiv-dativ | singular | subasment | subasmentului |
plural | subasmente | subasmentelor |