standárt V. stindard. substantiv neutrustandart
*stindard n., pl. e (it. stendardo, d. sténdere, a întinde; fr. étendard, d. étendre, a întinde; germ. standarte, rus. štandárt). Sec. 19. Steag, drapel. – La N. Cost. 2,62 (după Rușĭ) standart, pl. e, steag de cavalerie: puștĭ, steagurĭ, standarte și alte lucrurĭ ale oștiĭ. substantiv neutrustindard
standart substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | standart | standartul |
plural | standarturi | standarturile | |
genitiv-dativ | singular | standart | standartului |
plural | standarturi | standarturilor |