SINGURÁȘ, singurași, adj. m. (Rar) Singurel. – Din singur + suf. -aș. substantiv masculinsinguraș
singuraș | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | singuraș | singurașul |
plural | singurași | singurașii | |
genitiv-dativ | singular | singuraș | singurașului |
plural | singurași | singurașilor |