SINGULARITÁTE s. f. (Rar) Calitatea de a fi singular; p. ext. ciudățenie, bizarerie. – Din fr. singularité, lat. singularitas, -atis. substantiv femininsingularitate
SINGULARITÁTE s. f. însușirea a ceea ce este singular; unicitate. (p. ext.) bizarerie, ciudățenie. (< fr. singularité, lat. singularitas) substantiv femininsingularitate
singularitáte (rar) s. f., g.-d. art. singularitắții substantiv femininsingularitate
*singularitate f. (lat. singuláritas, -átis). Caracteru de a fi singular: singularitatea uneĭ păreri, unuĭ caz, unuĭ om, uneĭ purtărĭ. substantiv femininsingularitate
SINGULARITÁTE s. f. (Rar) Calitatea de a fi singular; p. ext. ciudățenie, bizarerie. – Din fr. singularité, lat. singularitas, -atis. substantiv femininsingularitate
singularitate substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | singularitate | singularitatea |
plural | singularități | singularitățile | |
genitiv-dativ | singular | singularități | singularității |
plural | singularități | singularităților |