RETRIBUÍT, -Ă, retribuiți, -te, adj. (Despre oameni) Care primește o retribuție în schimbul muncii prestate; (despre o muncă prestată) pentru care- se primește retribuție. – V. retribui. adjectivretribuit
RETRIBUÍ vb. IV tr. A plăti în bani (o muncă prestată); a remunera; a recompensa în bani. [Pron. -bu-i, p. i. retríbui, -iesc, 3,6 -ie. / < fr. rétribuer, cf. lat. retribuere]. verb tranzitivretribui
RETRIBUÍ vb. tr. a plăti în bani (o muncă prestată); a remunera. (< fr. rétribuer, lat. retribuere) verb tranzitivretribui
*retríbuĭ și -ĭésc, a -í v. tr. (lat. re-tribúere, it. retribuire, fr. rétribuer. V. tribut). – Se conj. ca atribuĭ). Remunerez saŭ recompensez, daŭ banĭ p. un serviciŭ. verb tranzitivretribuĭ
retribuí (a ~) (re-tri-) vb., ind. prez. 1 și 2 sg. retríbui, 3 retríbuie, imperf. 3 sg. retribuiá; conj. prez. 3 să retríbuie verb tranzitivretribui
RETRIBUÍ, retríbui, vb. IV. Tranz. A plăti cuiva o sumă de bani pentru o muncă prestată; a remunera. – Din fr. rétribuer, lat. retribuere. verb tranzitivretribui
retribuit adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | retribuit | retribuitul | retribuită | retribuita |
plural | retribuiți | retribuiții | retribuite | retribuitele | |
genitiv-dativ | singular | retribuit | retribuitului | retribuite | retribuitei |
plural | retribuiți | retribuiților | retribuite | retribuitelor |