REPULSÍV, -Ă adj. Care provoacă repulsie; respingător. [Cf. fr. répulsif]. adjectivrepulsiv
REPULSÍV, -Ă adj. care provoacă repulsie. (< fr. répulsif) adjectivrepulsiv
*repulsív, -ă adj. (d. lat. repulsum, supinu d. repéllere, a respinge). Fiz. Respingător: forță repulsivă. Fig. Respingător, antipatic: persoană repulsivă. adjectivrepulsiv
repulsív (rar) adj. m., pl. repulsívi; f. repulsívă, pl. repulsíve adjectivrepulsiv
repulsiv a. care respinge. adjectivrepulsiv
REPULSÍV, -Ă, repulsivi, -e, adj. (Rar) Care inspiră repulsie; respingător. – Din fr. répulsif. adjectivrepulsiv
repulsiv adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | repulsiv | repulsivul | repulsivă | repulsiva |
plural | repulsivi | repulsivii | repulsive | repulsivele | |
genitiv-dativ | singular | repulsiv | repulsivului | repulsive | repulsivei |
plural | repulsivi | repulsivilor | repulsive | repulsivelor |