RADICALIZÁ vb. I. tr. A atrage pe cineva la o reformă democratică radicală; a revoluționa. [Cf. germ. radikalisieren]. verb tranzitivradicaliza
RADICALIZÁ vb. tr., refl. a face să devină, a deveni radical, intransigent; a revoluționa. (< fr. radicaliser, germ. radikalisieren) verb tranzitivradicaliza
radicalizá (a ~) vb., ind. prez. 3 radicalizeáză verb tranzitivradicaliza
RADICALIZÁ, radicalizez, vb.I. Tranz. și refl. A deveni sau a face să devină radical (I 2). – Radical + suf. -iza. Cf. germ. radikalisieren. verb tranzitivradicaliza
radicaliza verb tranzitiv | infinitiv | infinitiv lung | participiu | gerunziu | imperativ pers. a II-a | ||
(a)radicaliza | radicalizare | radicalizat | radicalizând | singular | plural | ||
radicalizând | radicalizați | ||||||
numărul | persoana | prezent | conjunctiv prezent | imperfect | perfect simplu | mai mult ca perfect | |
singular | I (eu) | radicalizez | (să)radicalizez | radicalizam | radicalizai | radicalizasem | |
a II-a (tu) | radicalizezi | (să)radicalizezi | radicalizai | radicalizași | radicalizaseși | ||
a III-a (el, ea) | radicalizează | (să)radicalizai | radicaliza | radicaliză | radicalizase | ||
plural | I (noi) | radicalizăm | (să)radicalizăm | radicalizam | radicalizarăm | radicalizaserăm | |
a II-a (voi) | radicalizați | (să)radicalizați | radicalizați | radicalizarăți | radicalizaserăți | ||
a III-a (ei, ele) | radicalizează | (să)radicalizeze | radicalizau | radicalizară | radicalizaseră |