păcălitúră (vest) și pîcîlitúră (est) f., pl. ĭ. Păcăleală, modu saŭ rezultatu acțiuniĭ de a păcăli: știŭ că ĭ-aĭ tras o păcălitură bună! – Maĭ des păcăleală. substantiv femininpăcălitură
PĂCĂLITÚRĂ, păcălituri, s. f. Păcăleală. – Păcăli + suf. -tură. substantiv femininpăcălitură
păcălitură | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | păcălitură | păcălitura |
plural | păcălituri | păcăliturile | |
genitiv-dativ | singular | păcălituri | păcăliturii |
plural | păcălituri | păcăliturilor |