pungáș m. (d. pungă). Acela care fură banĭ din buzunar. Escroc, coțcar. Epitet glumeț băeților șirețĭ (Munt.). – Fem. pungășoaĭcă, pl. e. substantiv masculinpungaș
pungáș (fam.) s. m., pl. pungáși substantiv masculinpungaș
pungaș m. cel ce fură bani. [Tras din pungă]. substantiv masculinpungaș
PUNGÁȘ, pungași, s. m. Hoț de buzunare; p. gener. hoț. ♦ Om șmecher, viclean, escroc. – Pungă + suf. -aș. substantiv masculinpungaș
!pițigói-pungáș (pasăre) s. m., pl. pițigói-pungáși, art. pițigóii-pungáși substantiv masculinpițigoi
pungaș | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | pungaș | pungașul |
plural | pungași | pungașii | |
genitiv-dativ | singular | pungaș | pungașului |
plural | pungași | pungașilor |