PSIHOTÉHNIC, -Ă I. adj. referitor la psihotehnică. II. s. f. ramură a psihologiei care studiază problemele activității oamenilor, utilizând un ansamblu de metode ale psihometriei (teste, aparate etc.). (< fr. psychotechnique) adjectivpsihotehnic
PSIHOTÉHNICĂ s.f. Disciplină care studiază problemele activității oamenilor (orientarea profesională, organizarea muncii etc.) pe baza datelor psihofiziologiei și ale psihologiei experimentale. [Gen. -cii. / < fr. psychotechnique]. substantiv femininpsihotehnică
psihotéhnică s. f., g.-d. art. psihotéhnicii substantiv femininpsihotehnică
PSIHOTÉHNICĂ s. f. Ramură a psihologiei care studiază problemele activității oamenilor sub aspectul practic, aplicativ în industrie, comerț, transporturi etc. – Din fr. psychotechnique. substantiv femininpsihotehnică
psihotehnică | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | psihotehnică | psihotehnica |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | psihotehnici | psihotehnicii |
plural | — | — |