postelnicíe f. (d. postelnic). Vechĭ. Demnitatea de postelnic. Ministru de externe. substantiv femininpostelnicie
postelnicíe s. f., art. postelnicía, g.-d. postelnicíi, art. postelnicíei substantiv femininpostelnicie
postelnicie f. 1. demnitate de postelnic; 2. ministerul de externe: calemgiu la postelnicie FIL. substantiv femininpostelnicie
POSTELNICÍE s. f. 1. Demnitatea sau funcția de postelnic; perioadă de timp în care cineva exercita această funcție. 2. Instituție condusă de un postelnic (1); (în timpul Regulamentului Organic) Ministerul Afacerilor Externe; clădirea în care se afla această instituție. – Postelnic + suf. -ie. substantiv femininpostelnicie
postelnicie substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | postelnicie | postelnicia |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | postelnicii | postelniciei |
plural | — | — |