PARANTETIZÁ vb. tr. a efectua o parantetizare. (< fr. parenthétiser) verb tranzitivparantetiza
parantetiza verb tranzitiv | infinitiv | infinitiv lung | participiu | gerunziu | imperativ pers. a II-a | ||
(a)parantetiza | parantetizare | parantetizat | parantetizând | singular | plural | ||
parantetizând | parantetizați | ||||||
numărul | persoana | prezent | conjunctiv prezent | imperfect | perfect simplu | mai mult ca perfect | |
singular | I (eu) | parantetizez | (să)parantetizez | parantetizam | parantetizai | parantetizasem | |
a II-a (tu) | parantetizezi | (să)parantetizezi | parantetizai | parantetizași | parantetizaseși | ||
a III-a (el, ea) | parantetizează | (să)parantetizai | parantetiza | parantetiză | parantetizase | ||
plural | I (noi) | parantetizăm | (să)parantetizăm | parantetizam | parantetizarăm | parantetizaserăm | |
a II-a (voi) | parantetizați | (să)parantetizați | parantetizați | parantetizarăți | parantetizaserăți | ||
a III-a (ei, ele) | parantetizează | (să)parantetizeze | parantetizau | parantetizară | parantetizaseră |