PAHIMENÍNGE s.m. Duramater. [< fr. pachyméninge, cf. gr. pachys – gros, meninx – membrană]. substantiv neutrupahimeninge
pahimenínge s. n. substantiv neutrupahimeninge
PAHIMENÍNGE, s. n. (Anat.) Duramater. – Din fr. pachyméninge. substantiv neutrupahimeninge
pahimeninge substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | pahimeninge | pahimeningele |
plural | pahimeninge | pahimeningele | |
genitiv-dativ | singular | pahimeninge | pahimeningelui |
plural | pahimeninge | pahimeningelor |