OPOZIȚIONÍST, -Ă adj. 1. Opus, contrar. 2. Care face politică de opoziție. [Pron. -ți-o-. / et. incertă]. adjectivopoziționist
OPOZIȚIONÍST, -Ă adj. 1. opus, contrar. 2. care face politică de opoziție. (< opoziție + -/on/ist) adjectivopoziționist
*opoziționíst, -ă s. și adj. (d. opozițiune). Care face parte din opozițiune: un opoziționist, ziar opoziționist. adjectivopoziționist
opoziționíst (-ți-o-) adj. m., pl. opoziționíști; f. opoziționístă, pl. opoziționíste adjectivopoziționist
OPOZIȚIONÍST, -Ă, opoziționiști, -ste, adj. 1. Care face politică de opoziție. 2. Opus2, contrar. [Pr.: -ți-o-] – Opozițiune + suf. -ist. adjectivopoziționist
opoziționist | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | opoziționist | opoziționistul | opoziționistă | opoziționista |
plural | opoziționiști | opoziționiștii | opoziționiste | opoziționistele | |
genitiv-dativ | singular | opoziționist | opoziționistului | opoziționiste | opoziționistei |
plural | opoziționiști | opoziționiștilor | opoziționiste | opoziționistelor |