nestatornicíe f. Lipsă de statornicie, inconstanță, instabilitate: nestatornicia caracteruluĭ, a soarteĭ. substantiv femininnestatornicie
!nestatornicíe (nes-ta-/ne-sta-) s. f., art. nestatornicía, g.-d. nestatornicíi, art. nestatornicíei substantiv femininnestatornicie
nestatornicie f. 1. lipsă de statornicie: nestatornicia norocului; 2. ușurință de a-și schimba părerea, purtarea. substantiv femininnestatornicie
NESTATORNICÍE s. f. Lipsă de statornicie; inconstanță. – Pref. ne- + statornicie. substantiv femininnestatornicie
nestatornicie substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | nestatornicie | nestatornicia |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | nestatornicii | nestatorniciei |
plural | — | — |