mînzéște adv. (d. mînz?). Iron. A rîde mînzește, a rîde forțat, fals: rîdea și el mînzește. (VR. 1923, 4, 19). V. măzărat și sardonic. invariabilmînzește
MÂNZÉȘTE adv. (În expr.) A râde (sau a zâmbi) mânzește = a râde (sau a zâmbi) forțat, nenatural. – Mânz + suf. -ește. invariabilmânzește
mînzésc v. intr. (d. mînz). Se zice despre ĭepe cînd îs în căldurĭ. verbmînzesc