munúnă, murúnă și munúne f., pl. ĭ (lat. *molo, -ónis, derivat din mŏla, moară, „peatră [!] de moară”, de unde s´a dezvoltat înț. de „grămadă, proeminență”, ca în cele-lalte limbĭ romane). Trans. Maram. Cunună de mireasă. Vîrf, pisc. temporarmunună
murúnă, V. munună. temporarmurună