monomotór s. n. (pl. monomotoare), adj. (f. monomotoare; m. pl. -) substantiv femininmonomotor
MONOMOTÓR adj., s.n. (Avion) cu un singur motor. [Cf. fr. monomoteur]. substantiv neutrumonomotor
monomotór s. n. (pl. monomotoare), adj. (f. monomotoare; m. pl. -) substantiv neutrumonomotor
!monomotór1 (avion ~) adj. m.; pl. f. monomotoáre substantiv neutrumonomotor
monomotór2 s. n., pl. monomotoáre substantiv neutrumonomotor
MONOMOTÓR, monomotoare, adj., s. n. (Avion) care este prevăzut cu un singur motor. – Din fr. monomoteur. substantiv neutrumonomotor
monomotoare substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | monomotoare | monomotoarea |
plural | monomotoare | monomotoarele | |
genitiv-dativ | singular | monomotoare | monomotoarei |
plural | monomotoare | monomotoarelor |