MONOLÍTIC, -Ă adj. Referitor la monolit, de monolit. ♦ (Fig.) Bine închegat, omogen. [< fr. monolithique]. adjectivmonolitic
MONOLÍTIC, -Ă, monolitici, -ce, adj. Privitor la monolit; de monolit. ♦ Fig. Bine închegat, unitar. – Din fr. monolithique. adjectivmonolitic
| monolitic adjectiv | masculin | feminin | |||
| nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
| nominativ-acuzativ | singular | monolitic | monoliticul | monolitică | monolitica |
| plural | monolitici | monoliticii | monolitice | monoliticele | |
| genitiv-dativ | singular | monolitic | monoliticului | monolitice | monoliticei |
| plural | monolitici | monoliticilor | monolitice | monoliticelor | |