méiște (me-iș-) s. f., g.-d. art. méiștii; pl. méiști substantiv femininmeiște
MÉIȘTE, meiști, s. f. Teren cultivat cu mei; mei (2). – Mei + suf. -iște. substantiv femininmeiște
meiște | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | meiște | meiștea |
plural | meiști | meiștile | |
genitiv-dativ | singular | meiști | meiștii |
plural | meiști | meiștilor |