manciurián (-ciu-ri-an) adj. m., s. m., pl. manciuriéni (-ri-eni); adj. f., s. f. manciuriánă, pl. manciuriéne substantiv masculin și femininmanciurian
MANCIURIÁN, -Ă, manciurieni, -e, s. m. și f., adj. 1. S. m. și f. Persoană originară sau locuitor din Manciuria. 2. Adj. Care aparține Manciuriei sau manciurienilor (1), privitor la Manciuria ori la manciurieni. ♦ (Substantivat, f.) Limbă din familia altaică, vorbită în nordul Chinei. [Pr.: -ri-an] – Manciuria (n. pr.) + suf. -ean. substantiv masculin și femininmanciurian
manciurian substantiv masculin și feminin | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | manciurian | manciurianul | manciuriană | manciuriana |
plural | manciurieni | manciurienii | manciuriene | manciurienele | |
genitiv-dativ | singular | manciurian | manciurianului | manciuriene | manciurienei |
plural | manciurieni | manciurienilor | manciuriene | manciurienelor |