LĂÚNTRU s. n. (Rar) Interior. – Din [în]lăuntru. substantiv neutrulăuntru
lăuntru (în) adv. înăuntru. [Compus din la și întru]. substantiv neutrulăuntru
lăuntru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | lăuntru | lăuntrul |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | lăuntru | lăuntrului |
plural | — | — |