ispititor definitie

credit rapid online ifn

ispititór, -oáre adj. Care te duce (te atrage) în ispită. Cercetător, iscoditor, spion; babele-s foarte ispititoare. adjectivispititor

ispititór adj. m., pl. ispititóri; f. sg. și pl. ispititoáre adjectivispititor

credit rapid online ifn

ispititor a. și m. 1. care duce în ispită: duh ispititor; 2. cercetător: își urmă ispititoarea colindă peste Olt OD. adjectivispititor

ISPITITÓR, -OÁRE, ispititori, -oare, adj. 1. Care ispitește; ademenitor, tentant; p. ext. fermecător. 2. (Înv.) Care cercetează, iscodește. – Ispiti + suf. -tor. adjectivispititor

ISPITITÓR, -OÁRE, ispititori, -oare, adj. 1. Care ispitește, atrăgător, ademenitor; p. ext. fermecător. Ar aștepta numai un pretext ispititor pentru a uita și a continua. REBREANU, R. I 249. Din adîncime Ielele-ți cîntară Chemări ispititoare, ca-n povești. CERNA, P. 123. 2. (Învechit) Care cercetează, iscoditor, căutător. Trimisu-și-a... căutători, Luceaferi ispititori. TEODORESCU, P. P. 20. adjectivispititor

Sinonime,declinări si rime ale cuvantuluiispititor

ispititor  adjectiv masculin feminin
nearticulat articulat nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular ispititor ispititorul ispititoare ispititoarea
plural ispititori ispititorii ispititoare ispititoarele
genitiv-dativ singular ispititor ispititorului ispititoare ispititoarei
plural ispititori ispititorilor ispititoare ispititoarelor
Lista de cuvinte: a ă b c d e f g h i î j k l m n o p q r s ș t ț u v w x y z