INSTABÍL, -Ă adj. Nestabil; schimbător, nestatornic. [Cf. lat. instabilis]. adjectivinstabil
*instabíl, -ă adj. (lat. in-stábilis). Fără stabilitate, nestatornic, nesigur: pace, soartă instabilă. Chim. Combinațiune instabilă, care se distruge ușor. Mec. Echilibru instabil, acela pe care un corp, scos din pozițiunea sa, îl părăsește și se pune în echilibru în altă pozițiune. Adv. În mod instabil. adjectivinstabil
instabíl adj. m., pl. instabíli; f. instabílă, pl. instabíle adjectivinstabil
INSTABÍL, -Ă, instabili, -e, adj. 1. (Despre sisteme fizico-chimice, tehnice, despre obiecte) Care nu prezintă stabilitate, nestabil. 2. Fig. Variabil; schimbător; nestatornic. – Din fr. instable, lat. instabilis. adjectivinstabil
INSTABÍL, -Ă, instabili, -e, adj. Care nu este stabil; nestatornic, schimbător. Echilibru instabil. Timp instabil. – Accentuat și: instábil. adjectivinstabil
instabil adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | instabil | instabilul | instabilă | instabila |
plural | instabili | instabilii | instabile | instabilele | |
genitiv-dativ | singular | instabil | instabilului | instabile | instabilei |
plural | instabili | instabililor | instabile | instabilelor |