huiduitúră (-du-i-) s. f., g.-d. art. huiduitúrii; pl. huiduitúri substantiv femininhuiduitură
HUIDUITÚRĂ, huiduituri, s. f. Huiduială. [Pr.: -du-i-] – Huidui + suf. -tură. substantiv femininhuiduitură
HUIDUITÚRĂ, huiduituri, s. f. Huiduială. În același moment s-aud venind din susul stradei niște huiduituri zguduitoare. CARAGIALE, O. II 76. substantiv femininhuiduitură
huiduitură | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | huiduitură | huiduitura |
plural | huiduituri | huiduiturile | |
genitiv-dativ | singular | huiduituri | huiduiturii |
plural | huiduituri | huiduiturilor |