ghĭogár m. Om armat c´o ghĭoagă. Fig. Iron. Om necivilizat. V. ghĭorlan. substantiv masculinghĭogar
ghiogár (rar) (ghio-) s. m., pl. ghiogári substantiv masculinghiogar
GHIOGÁR, ghiogari, s. m. Om care mînă vitele (cu o ghioagă). Niște ghiogari slăbănogi... izbeau în spinări, între țepușile coarnelor. CAMILAR, N. II 43. – Pronunțat: ghio-gar. substantiv masculinghiogar
ghiogar substantiv masculin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | ghiogar | ghiogarul |
plural | ghiogari | ghiogarii | |
genitiv-dativ | singular | ghiogar | ghiogarului |
plural | ghiogari | ghiogarilor |