FRANCMASÓN s.m. Membru al francmasoneriei; mason. [< fr. franc-maçon]. substantiv masculinfrancmason
FRANCMASÓN s. m. membru al francmasoneriei; mason. (< fr. franc-mașon) substantiv masculinfrancmason
*francmasón m. (fr. franc-maçon, d. franc, liber, și mason, zidar). Membru al uneĭ societățĭ francmasonice. – Se zice și numai mason, ca fr. maçon = francmaçon. V. farmazon. substantiv masculinfrancmason
francmasón (franc-ma-) s. m., pl. francmasóni substantiv masculinfrancmason
francmason m. cel inițiat în francmasonerie. substantiv masculinfrancmason
FRANCMASÓN, francmasoni, s. m. Membru al unei organizații (loji) francmasonice; adept al francmasonilor; mason. – Din fr. franc-mason. substantiv masculinfrancmason
FRANCMASÓN, francmasoni, s. m. Membru al unei organizații francmasonice; adept al francmasoneriei; mason. substantiv masculinfrancmason
francmason substantiv masculin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | francmason | francmasonul |
plural | francmasoni | francmasonii | |
genitiv-dativ | singular | francmason | francmasonului |
plural | francmasoni | francmasonilor |