FLUCTUAȚIÚNE s.f. v. fluctuație. substantiv femininfluctuațiune
*fluctuațiúne f. (lat. fluctuátio, -ónis). Legănarea unuĭ lichid, ca valurile pe furtună. Fig. Instabilitate, variațiune: fluctuațiunea opiniunilor. – Și -áție și -áre. substantiv femininfluctuațiune
fluctuați(un)e f. 1. balanțarea unui lichid; 2. fig. variațiune: fluctuațiunea ideilor. substantiv femininfluctuațiune
fluctuațiune | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | fluctuațiune | fluctuațiunea |
plural | fluctuațiuni | fluctuațiunile | |
genitiv-dativ | singular | fluctuațiuni | fluctuațiunii |
plural | fluctuațiuni | fluctuațiunilor |