FENÍL s.m. Radical organic monovalent, provenit din benzen prin eliminarea unui atom de hidrogen. [< fr. phényle]. substantiv masculinfenil
FENÍL s. m. radical organic monovalent, derivat din benzen, prin îndepărtarea unui atom de hidrogen. (< fr. phényle) substantiv masculinfenil
feníl s. m., pl. feníli substantiv masculinfenil
FENÍL, fenili, s. m. (Chim.) Radical organic monovalent, rezultat din benzen prin înlăturarea unui atom de hidrogen. – Din fr. phényle. substantiv masculinfenil
FENÍL s. n. (Chim.) Radical organic rezultat din benzen, prin îndepărtarea unui atom de hidrogen. substantiv masculinfenil
fenil substantiv masculin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | fenil | fenilul |
plural | fenili | fenilii | |
genitiv-dativ | singular | fenil | fenilului |
plural | fenili | fenililor |