ENJAMBEMÉNT s. n. ingambament. (< fr. enjambement) substantiv neutruenjambement
enjambement substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | enjambement | enjambementul |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | enjambement | enjambementului |
plural | — | — |