EMBRIOTOMÍE s.f. (Med.) Tăiere intrauterină a fetusului mort în interiorul mamei când nu este posibilă o naștere normală. [Gen. -iei. / < fr. embryotomie]. substantiv femininembriotomie
EMBRIOTOMÍE s. f. secționare intrauterină a fetusului, în cazul unei nașteri dificile. (< fr. embryotomie) substantiv femininembriotomie
embriotomíe (-bri-o-) s. f., art. embriotomía, g.-d. art. embriotomíei; pl. embriotomíi, art. embriotomíile substantiv femininembriotomie
EMBRIOTOMÍE, embriotomii, s. f. Tăiere a fetusului mort în interiorul uterului matern, când nu este posibilă o naștere normală. [Pr.: -bri-o-] – Din fr. embryotomie. substantiv femininembriotomie
embriotomie substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | embriotomie | embriotomia |
plural | embriotomii | embriotomiile | |
genitiv-dativ | singular | embriotomii | embriotomiei |
plural | embriotomii | embriotomiilor |