EDICTÁ vb. I. tr. A da un edict; a proclama. [< lat. edictare, cf. fr. édicter]. adjectivedicta
EDICTÁ vb. I. tr. A da un edict; a proclama. [< lat. edictare, cf. fr. édicter]. verb tranzitivedicta
EDICTÁ vb. tr. a da un edict; a proclama. (< lat. edictare, fr. édicter) verb tranzitivedicta
edictat | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | edictat | edictatul | edictată | edictata |
plural | edictați | edictații | edictate | edictatele | |
genitiv-dativ | singular | edictat | edictatului | edictate | edictatei |
plural | edictați | edictaților | edictate | edictatelor |