dură (duriță) f. rotila ițelor, scripetele sucalei. [V. dura ! după sgomotul ce produce]. substantiv feminindură
duríță f., pl. e (dim. d. dură). rotița pintenuluĭ. substantiv femininduriță
duríță s. f., g.-d. art. duríței; pl. duríțe substantiv femininduriță
duriță f. V. dură. substantiv femininduriță
DURÍȚĂ, durițe, s. f. Diminutiv al lui dură. – Dură + suf. -iță. substantiv femininduriță
duriță | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | duriță | durița |
plural | durițe | durițele | |
genitiv-dativ | singular | durițe | duriței |
plural | durițe | durițelor |