dobronic m. Bot. V. dumbravnic. [Ceh. DOBRONIKA]. substantiv masculindobronic
dobronic substantiv masculin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | dobronic | dobronicul |
plural | dobronici | dobronicii | |
genitiv-dativ | singular | dobronic | dobronicului |
plural | dobronici | dobronicilor |