DISTRUCTIVITÁTE s. f. înclinație patologică spre distrugere. (< distructiv + -itate) substantiv feminindistructivitate
*destructivitáte f. (d. destructiv; fr. destructivité). Aplicațiune, dispozițiune spre distrugere: criminaliĭ aŭ pe eĭ semnele distructivitățiĭ. – Și di-. substantiv feminindestructivitate
distructivitate substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | distructivitate | distructivitatea |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | distructivități | distructivității |
plural | — | — |