dioceză definitie

credit rapid online ifn

DIOCÉZ, -Ă s.m.f. credincios al unei dioceze. (< fr. diocésain) adjectivdiocez

DIOCÉZĂ s.f. 1. Fiecare dintre cele 14 provincii ale Imperiului roman (din sec. IV). 2. Regiune de sub jurisdicția unui episcop sau a unui arhiepiscop catolic. [Var. dieceză s.f. / < fr. diocèse, cf. lat. dioecesis, gr. dioikesisconducere]. substantiv feminindioceză

credit rapid online ifn

DIOCÉZĂ s. f. 1. fiecare dintre cele 14 provincii ale Imperiului Roman (din sec. IV), create de Dioclețian. 2. circumscripție ecleziastică condusă de un (arhi)episcop; dieceză, eparhie. (< fr. diocèse, lat. diocesis, gr. dioikesis) substantiv feminindioceză

* diecéză f., pl. e (lat. dioecésis, d. vgr. dioikesis, care vine d. dioikéo, guvernez; oîkos, locuință. V. dichisesc, paroh, vecin). Fiecare din cele paĭ-spre-zece provinciĭ ale imperiuluĭ roman în sec. IV după Hr. Azĭ, eparhie. – Și diocéză (fr. diocèse, it. diócesi, mlat. diocésis). substantiv feminindieceză

* diocéză V. dieceză. substantiv feminindioceză

!diecéză/diocéză (di-e-/di-o-) s. f., g.-d. art. diecézei/diocézei; pl. diecéze/diocéze substantiv feminindieceză

diocéză v. diecéză substantiv feminindioceză

dioceză f. eparhie. substantiv feminindioceză

DIOCÉZĂ s. f. v. dieceză. substantiv feminindioceză

DIOCÉZĂ s. f. v. dieceză. substantiv feminindioceză

DIECÉZĂ, dieceze, s. f. (Bis.) Eparhie. [Pr.: di-e-.Var.: diocéză s. f.] – Din fr. diocèse, lat. dioecesis. substantiv feminindieceză

DIECÉZĂ, dieceze, s. f. (Transilv. și Bucov.) Eparhie. Dieceza Oradea. – Pronunțat: di-e-. – Variantă: diocéză s. f. substantiv feminindieceză

Sinonime,declinări si rime ale cuvantuluidioceză

dioceză   nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular dioce dioceza
plural dioceze diocezele
genitiv-dativ singular dioceze diocezei
plural dioceze diocezelor
Lista de cuvinte: a ă b c d e f g h i î j k l m n o p q r s ș t ț u v w x y z