* dignitár, -táte V. demn-. substantiv feminindignitar
DIGNITÁTE s. f. demnitate. (< fr. dignité, lat. dignitas) substantiv feminindignitate
DIGNITÁTE s. f. (Înv.) Demnitate. – Lat. lit. dignitas, -atis. substantiv feminindignitate
DIGNITÁTE s. f. (Învechit) Demnitate. Persoanele toate păstrează un calm imperturbabil, egal și plin de dignitate. CARAGIALE, O. II 272. substantiv feminindignitate
dignitate substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | dignitate | dignitatea |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | dignități | dignității |
plural | — | — |