DEFAVORIZÁ vb. I. tr. A dezavantaja. [< fr. défavoriser]. verb tranzitivdefavoriza
defavorizá (a ~) vb., ind. prez. 3 defavorizeáză verb tranzitivdefavoriza
DEFAVORIZÁ, defavorizez, vb. I. Tranz. A dezavantaja. – Din fr. défavoriser. verb tranzitivdefavoriza
defavoriza verb tranzitiv | infinitiv | infinitiv lung | participiu | gerunziu | imperativ pers. a II-a | ||
(a)defavoriza | defavorizare | defavorizat | defavorizând | singular | plural | ||
defavorizând | defavorizați | ||||||
numărul | persoana | prezent | conjunctiv prezent | imperfect | perfect simplu | mai mult ca perfect | |
singular | I (eu) | defavorizez | (să)defavorizez | defavorizam | defavorizai | defavorizasem | |
a II-a (tu) | defavorizezi | (să)defavorizezi | defavorizai | defavorizași | defavorizaseși | ||
a III-a (el, ea) | defavorizează | (să)defavorizai | defavoriza | defavoriză | defavorizase | ||
plural | I (noi) | defavorizăm | (să)defavorizăm | defavorizam | defavorizarăm | defavorizaserăm | |
a II-a (voi) | defavorizați | (să)defavorizați | defavorizați | defavorizarăți | defavorizaserăți | ||
a III-a (ei, ele) | defavorizează | (să)defavorizeze | defavorizau | defavorizară | defavorizaseră |