DECOLMATÁJ s.n. Deznisipare. [< fr. decolmatage]. substantiv neutrudecolmataj
DECOLMATÁJ s. n. decolmatare. (< fr. décolmatage) substantiv neutrudecolmataj
DECOLMATÁJ, decolmataje, s. n. (Franțuzism) Decolmatare. – Din fr. décolmatage. substantiv neutrudecolmataj
decolmataj substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | decolmataj | decolmatajul |
plural | decolmataje | decolmatajele | |
genitiv-dativ | singular | decolmataj | decolmatajului |
plural | decolmataje | decolmatajelor |