CRÂMPEIÁT, -Ă, crâmpeiați, -te, adj. (Neobișnuit) Făcut crâmpeie; fragmentat, fărâmițat. [Pr.: -pe-iat] – Crâmpei + suf. -at. adjectivcrâmpeiat
CRÂMPEIÁT, -Ă, crâmpeiați, -te, adj. (Rar) Făcut crâmpeie; fragmentat, fărâmițat. [Pr.: -pe-iat] – Crâmpei + suf. -at. adjectivcrâmpeiat
CRÂMPEIÁT, -Ă, crîmpeiați, -te, adj. (Neobișnuit) Făcut crîmpeie, fragmentat, fărîmitat. Toate gîndurile îi erau tulburi și crîmpeiate. VLAHUȚĂ, N. 75. adjectivcrâmpeiat
crâmpeiat | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | crâmpeiat | crâmpeiatul | crâmpeiată | crâmpeiata |
plural | crâmpeiați | crâmpeiații | crâmpeiate | crâmpeiatele | |
genitiv-dativ | singular | crâmpeiat | crâmpeiatului | crâmpeiate | crâmpeiatei |
plural | crâmpeiați | crâmpeiaților | crâmpeiate | crâmpeiatelor |