consista definitie

credit rapid online ifn

*consíst, a v. intr. (fr. consister, d. lat. con-sistere. V. asist și constaŭ). Am fĭință, constaŭ: fericirea consistă în virtute. Îs compus, îs format, constaŭ: apa consistă din idrogen [!] și oxigen. verbconsist

CONSISTÁ, pers. 3 consístă, vb. I. Intranz. A fi compus, a se alcătui din...; a consta. – Din fr. consister, lat. consistere. verbconsista

credit rapid online ifn

CONSISTÁ vb. I. intr. A fi alcătuit, constituit din..., a consta. [P.i. consíst. / < fr. consister, cf. it., lat. consistere]. verbconsista

CONSISTÁ vb. intr. a consta. (< fr. consister, lat. consistere) verbconsista

consistá (a ~) vb., ind. prez. 3 consístă verbconsista

consistà v. 1. a fi considerat în esența sa, în proprietățile sale: libertatea consistă în a putea face binele, nu însă și răul; 2. a se compune din. verbconsistà

CONSISTÁ, pers. 3 consístă, vb. I. Intranz. A fi compus, a se alcătui din...; a consta. – Din fr. consister, lat. consistere. verbconsista

CONSISTÁ, pers. 3 consistă, vb. I. Intranz. (Cu determinări introduse prin prep. « din » sau, mai rar, « în », «întru») A fi compus, a se alcătui din..., a fi consti­tuit din..., a consta. Toate aceste obiecte consistă din elemente, toate au condițiunile lor de existență. GHEREA, ȘT. CR. II 34. Bagajul... consista într-un geamantan și cîteva cărți. CARAGIALE, O. II 90. verbconsista

Sinonime,conjugări si rime ale cuvantuluiconsista

consista  verb infinitiv infinitiv lung participiu gerunziu imperativ pers. a II-a
(a)consista consistare consistat consistând singular plural
consistând
numărul persoana prezent conjunctiv prezent imperfect perfect simplu mai mult ca perfect
singular I (eu) (să)—
a II-a (tu) (să)—
a III-a (el, ea) consistă (să)— consista consistă consistase
plural I (noi) (să)—
a II-a (voi) (să)—
a III-a (ei, ele) consistă (să)consiste consistau consista consistaseră
Lista de cuvinte: a ă b c d e f g h i î j k l m n o p q r s ș t ț u v w x y z