CONGENITÁL, -Ă adj. Din naștere, înnăscut. [< fr. congénital, cf. lat. congenitus – născut odată cu...]. adjectivcongenital
*congenitál, -ă adj. (d. lat. con-génitus, născut împreună, cu sufixu -al; fr. congénital. V. genital). Din născare, pe care-l aĭ de la naștere (vorbind de particularitățile organice saŭ fiziologice): boală congenitală. adjectivcongenital
congenitál (înnăscut) adj. m., pl. congenitáli; f. congenitálă, pl. congenitále adjectivcongenital
CONGENITÁL, -Ă, congenitali, -e, adj. Care există în momentul nașterii; din naștere, înnăscut. – Din fr. congénital. adjectivcongenital
congenital adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | congenital | congenitalul | congenitală | congenitala |
plural | congenitali | congenitalii | congenitale | congenitalele | |
genitiv-dativ | singular | congenital | congenitalului | congenitale | congenitalei |
plural | congenitali | congenitalilor | congenitale | congenitalelor |