chircitúră (pop.) s. f., g.-d. art. chircitúrii; pl. chircitúri substantiv femininchircitură
CHIRCITÚRĂ, chircituri, s. f. (Pop.) Ființă ori plantă insuficient dezvoltată, pipernicită, degenerată. – Chirci + suf. -tură. substantiv femininchircitură
CHIRCITÚRĂ, chircituri, s. f. Ființă (om, animal sau plantă) care nu e bine dezvoltată; ființă pipernicită, degenerată. – Variantă: (regional) piercitúră (SBIERA, P. 178) s. f. substantiv femininchircitură
chircitură | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | chircitură | chircitura |
plural | chircituri | chirciturile | |
genitiv-dativ | singular | chircituri | chirciturii |
plural | chircituri | chirciturilor |